Een gat in mijn hand heb ik altijd wel al gehad, ik was erg gemakkelijk in het uitgeven van geld. Mijn ouders vonden het dan ook belangrijk dat ik zelf ging werken voor mijn geld.
Op mijn 12de had ik mijn eerste baantje als ochtendkrant bezorgster, natuurlijk omdat ik nog zo jong was, liep een van mijn ouders in de ochtend met mij mee en hield een oogje in het zeil. Iedere ochtend gingen we naar het depot, waar de wijken werden verdeeld en ontving ik het aantal abonnee dagbladen dat ik diende te gaan bezorgen. Ik wilde het goed en snel doen en had snel mijn wijk handig ingedeeld en was een uurtje per dag hiermee kwijt. De depotmanagers waardeerde mij enorm en dit voelde erg goed aan. Toen ik wat ouder werd en alleen de kranten ging bezorgen (bij uitzondering hielpen mijn ouders nog wel eens, of kwamen ze in de wijk kijken hoe het ging) hielp ik ook mee op depot om de wijken uit te leggen en hielp ik de andere bezorgers om de krantentassen in te ruimen. Uiteindelijk kreeg ik er meerdere wijken bij en was ik ook vaak wijkinvaller in de vakantie of bij ziektemeldingen, later werd er zelfs aan mij gevraagd of ik op het depot wilde passen of depothoudster wilde worden. 13 Jaar ben ik krantenbezorgster geweest, totdat ik een vastcontract kreeg bij mijn huidige werkgever.
Naast krantenbezorgster heb ik geprobeerd om folders rond te brengen (maar hier vond ik niets aan en deed ik mijn werk ook niet goed uitvoeren). En heb ik geprobeerd om abonneebladen in de middag te bezorgen (tv-gids e.d.), dit vergde echter ook veel tijd voor mijn ouders (adresstickers plakken, helpen met rondbezorgen i.v.m. schoolactiviteiten en sorteren van de wijk) dat ook dit geen succes was.
Toen ik uit huis ging, kwam ik erachter dat geld verdienen wel een vereiste was en heb ik alle baantjes aangenomen en werkte ik vele uren en altijd met 100% inzet, uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij mijn huidige werkgever. Maar hier later meer over.